Glaciar Martial

Aangekomen in Ushuiai is het tempo iets omlaag gegaan. Een paar dagen ontspannen, was doen en wat winkelen. En gisteravond naar de Irish pub hier om de hoek geweest.
Gezellig met een Canadees stel op pad geweest.

Leuk weetje, dit stel woont helemaal in het noorden van Canada.
Voor hen is deze plek, het meeste zuidelijke plaatsje van de wereld, extra speciaal.
Want als je de aarde voor je ziet (theoretisch) wonen zij op de aarde en zijn ze nu onder de aarde.
Het klinkt stom, maar hoe leg je het anders uit.
Het idee vind ik wel aardig.

Dat de reis naar Antarctica is geboekt is geloof ik wel bekend bij iedereen.

Het voelt nog steeds raar en ik geloof het pas als ik zondag op de boot sta.

Ik geloof ook dat we ontzettend veel geluk hebben. Het reisbureau, in ons geval Sarah, de vriendin van de eigenaar van dit Hostel, kwam ineens met drie plaatsen aanzetten.
Alle bureaus gaven aan dat alles was volgeboekt. In ieder geval voor dit jaar.
Dat zij ineens met 3 plekken aan kwam zetten was echt een hele verrassing.
Drie plaatsen?
We hebben Lydie leren kennen, een Nederlandse. Een paar dagen geleden waren we haar al tegengekomen en we wisten dat zij ook naar Antarctica wilde.
Dus toen we hier aankwamen en haar weer tegenkwamen zijn we samen op pad gegaan.

Intussen is het al weer vrijdag, gisteren zijn we naar de Glaciar Martial geweest. (zie foto's)
Een niet al te zware wandeling naar een mooi hoog punt met een geweldig uitzicht over de baai van Ushuaia.
Tom en ik hebben nog sleetje gereden, lekker gerelaxt en genoten van het zicht op het einde van de wereld.

De foto's spreken voor zich.