Laguna Esmaralda en de bevers

Dit keer geen georganiseerde "guided tour".
Eerst lunch gehaald toen in de taxi gestapt voor een tocht naar Valle de Lobos.
Dit is waar de slede honden "wonen", de sleden staan buiten en de honden hebben allen een eigen ton waar ze in slapen.
In de cabine serveren ze lauwe latté.
Daar hebben we ons ingeschreven, 10 pesos betaald voor de entree.
Inschrijven moet, als we terug komen schrijven we ons weer uit.
Zo houden ze in de gaten of er geen mensen verdwaald zijn.

Geen zorgen, ondanks onze "offroad" terugweg kwamen we netjes op tijd terug.

De heenweg was overzichtelijk aangegeven met blauwe en gele lintjes. Geen probleem dus.

Papagaaien op de heenweg en een eerste dam gebouwd door de plaatselijke bevers.
Daarna een grotere indrukwekkende dam. Erg gaaf en geen idee hoe die beesten dat doen.
Nu nog maar hopen dat we ze te zien krijgen.

Door gelopen door een mooi bos kwamen we aan bij Esmaralda Laguna. De kleur van het water, lichtblauw een beetje marmer achtig met op de achtergrond de bergen.
Een mooie plek om te lunchen.
Stokbrood met tonijn, altijd een feest.

De terugweg?

Wederom niet volgens de gezette route.
Laten we eerlijk zijn, we zijn hier voor het avontuur.
We gingen nu langs de andere kant van het riviertje vol met watervallen. Dus geen lintjes en paadjes waar je makkelijk overheen kan lopen. Maar wel weer heel gaaf.

Dan toch nog even de kans op een nat pak genomen, een sprong naar een steen, midden in een snelstromend water, om aan de overkant te komen.(zie foto's) Ghe ghe gewoon verstand op nul en gaan.

Toen kwamen we aan bij de grote dam die gebouwd is door de bevers. Daar vonden we een lekker plekje om even bij te komen van de wandeling. Allebei nat tot de middel omdat we door dichte bosjes en struiken moesten lopen.
We zaten lekker, Tom toverde een reep chocolade tevoorschijn en ik zat met mijn verrekijker te zoeken naar Bevers.
Eigenlijk hadden we de hoop al opgegeven.
Tom was bezig zijn reeds gemaakte foto's te bekijken en ik was naar links aan het kijken met de verrekijker.
En dit is weer zo'n sterk staaltje van het spotten......
Terwijl wij bezig waren met van alles behalve het zoeken naar bevers. Zwom er een achter ons langs, duh! Per ongeluk kijk ik naar Tom en zie dat beest langs zwemmen. Ik kon alleen stamelen, want ik wilde niet teveel lawaai maken.
Maar het was natuurlijk wel weer iets waar wij goed in zijn.

Afijn, na deze bever kwam de rest van de familie ook tevoorschijn. Met gevolg dat we ruim twee uur hebben zitten spotten en foto's hebben gemaakt. Wat een geinige beesten.

Wederom, de foto's spreken voor zich!

Oh ja, de terugweg hebben we gelift. Daarmee 150 pesos verdient en kennis gemaakt met een jonge vent die nada noppes engels sprak. Maar toch tof dat ie ons meenam.