The end of the world... and Beyond

The Antarctic Peninsula Adventure
IAATO (International Association of Antarctica Tour Operators)

Ushuaia
Fin Del Mundo
Drake Passage
South Shetland Islands
Antarctic Peninsula
Whalers Bay
Half moon island

Zomaar lijstje maar met heel veel inhoud, wat je op het eerste gezicht niet zou zeggen.
Eerst ben je bezig om de namen goed uit te spreken, vooral Ushuaia zal voor velen moeilijk zijn. We hebben er voldoende tijd voor om ons daarmee bezig te houden.

Maar wat houdt het allemaal in? Waar ligt het en wat kun je er vinden?

Dat wordt lastig uitleggen, het is zo overweldigend dat het niet in enkele woorden is uit te leggen.
Ik had, voordat ik op reis ging, diverse verslagen voor me liggen om te lezen.
Maar hoe meer ik er in las hoe meer ik besefte dat die verslagen me niet zouden raken.
De enige manier is, de reis maken.
Dat is intussen gebeurd, en tja nu zit ik zelf achter de pc een verslag te tikken om jullie uit te leggen hoe en wat dit grote continent met een mens kan doen. Ik weet niet of dat wel zo wijs is. Daarom heb ik er voor gekozen niet te schrijven over wat we hebben gezien aan “floor en Fauna”. Maar meer over hoe we het hebben beleefd.
Wil je meer lezen over Antarctica, koop een boek. Die schrijvers kunnen dat beter dan ik.

Maar wij hadden wel het geluk diverse verhalen uit eerste hand te horen en dat maakt het net even wat specialer. Naast grote verhalen van oude wereldreizigers tot de eerste vier vrouwen die de koude ijsvlakten van de Antarctic zijn overgestoken en daarnaast het wildleven.
Dan is het toch mooi dat je die persoon of vrouw aan boord hebt die je daar over kan vertellen, maar die het ook zelf heeft beleefd.

Maar vooruit, even in het kort over het wildleven.

Nee! Geen ijsberen, die wonen op de Noordpool.

Maar wel Walvissen, Orka’s, Zeeleeuwen, vogels en vooral pinguïns heel veel pinguins.
De mooiste pinguin? De Macaroni!
En daar hebben we er welgeteld maar 1 van gezien! Die gast was verdwaald…..zucht….

Goed, laat ik maar bij dag 1 beginnen.
Om 16:30 boarding the Akademik Loffe.
We kregen onze eigen hut toegewezen en dezelfde dag nog een life boatdrill.
Om 19:30 diner en uur later werden de trossen losgegooid.

Eindelijk op weg naar mijn zesde continent!

Cape Horn voorbij en de Drake Passage over.
Dit was al spannend voordat we ook maar iets aan het varen waren. Want “The Drake” zorgt voor angst bij de reizigers.
Drake Passage, Drake Lake of erger Drake Shake.
Drake Lake, lekker “rustig” varen. Maar voor de gene die het varen niet in de benen heeft dan is dit niet rustig.
Drake Shake, zeg maar de boot in de Efteling maal 5, maar dan niet alleen vooruit achteruit, het gaat dan ook links en rechts om.
Wat een bof, van 1 op 10 hadden wij de Drake Lake versie. Cijfer 1.
Kreun, mijn ontbijt lag er die volgende dag al snel uit.
Die homeopathische middelen werken op het IJsselmeer maar niet aan het einde van de wereld.
Snel naar de dokter gekropen, van dek 3 naar dek 6, en daar wat beters gehaald.
Je hebt dan wel dorst en constant slaap, maar dat kon me even niets schelen.
Drake Lake, amehoela…….

Dag 10.
Ja het valt jullie ook op dat ik een paar dagen oversla.
Ik kan niet op papier zetten wat we daar allemaal gezien hebben. Of eigenlijk hoe we het beleefd hebben. De foto's geven je een indruk.
Maar ik kan Wel het programma omschrijven, zo ongeveer:
Opstaan, ontbijt, Zodiak Tour of hiken, Lunchen, half uur rust, Zodiak tour of hiken, Diner, nabeppen en dan naar bed. En dat was het programma voor de hele trip.
Met daar tussenin presentaties van de “birdman Steve” presentatie van Sunny die als eerste vrouw de Antarctic over is gewandeld. (tja…je moet er maar zin in hebben)

Met andere woorden, naast het goede eten de goede crew die echt alles wisten en het goede weer is deze trip niet in woorden te omschrijven.

Ik hoop ook dat de foto’s tot jullie verbeelding zullen zijn.
Want hier en daar is echt goed te zien dat dit Continent, want dat is het, zo overweldigend is.
Soms beklim je een berg, het zweet staat je op de rug, maar af en toe kijk je om, alleen maar om te zien wat het uitzicht heeft te bieden. En dan wil je alleen maar hoger omdat je weet dat het er alleen maar mooier op kan worden.
Dan zie je de baai met de Akademik Loffe (ons schip) naast een ijsberg liggen die gewoon 6 keer zo groot is of zelfs groter.
Want wat je aan ijsberg boven het water ziet, dat is maar 40 procent van de totale ijsklomp. Zestig procent ligt onder water. En dat zijn dingen die moet je zien. Dit fenomeen kun je niet uitleggen. Vooral als je naar een ijsberg zit te staren die op een kasteel lijkt.
En in mijn geval, als je met je zodiakje (rubberenboot) naast een ijsberg ligt, en er plots een knal harde krak te horen is en je daarna de ijsberg om ziet kantelen.
Dat maakt wel indruk op je.
Lol, de bestuurder, birdman Steve, wist niet hoe snel die weg moest komen, wij allemaal plat op de bodem van de boot, zoals geoefend, en varen maar.
Gelukkig viel het wel mee, maar wat een gaaf gezicht om dat ding te zien kantelen.

Dan de heenreis, ja het is wat kriskras, eerst een grote groep bultrug walvissen en een dag later een grote groep Orka’s die ook nog eens nieuwsgierig naar de boot kwamen kijken.
Kleine dolfijnen, pinguïns die in groepen door het water heen schieten en dan die grote albatrossen.
Deze super vogels, want dat ontzag heb ik nu voor ze, vliegen 5 tot 7 jaar boven de zee zonder ook maar vaste land te zien of aan te raken. Slapen eten en drinken alleen maar op zee voor 7 jaar lang!
Dat zet je wel even aan het denken!

Hoe zagen onze 10 dagen trip eruit?

Het begint bij dag 3, maar wordt gezien de activiteiten, die dan pas aanvingen, als dag 1 aangegeven.
Erachter staat de coderingen voor de lengte- en breedte graad.
Zo kun je het terugvinden op de wereldbol voor wie dat leuk vind! Gewoon de codes googlen op googlemaps.
Best wel cool.

Exp. Day 1 – Dallman Bay to Neumayer Channel
Melchior Islands - 64°19’S, 62°57’W
Damoy Point – 64°49’S, 63°32’W
Dorian Bay, Camping - 64°49’S, 63°32’W

Exp. Day 2 – Errera Channel to Paradise Bay
Danco Island – 64°49’S, 63°32’W
Almirante Brown, Ant. Continent – 64°54’S, 62°52’W
Leith Cove, Camping – 64°52’S, 62°50’W

Exp. Day 3 –Andvord Bay to Errera Channel
Neko Harbour – 64°50’S, 62°32’W
Cuverville Island – 64°41’S, 62°38’W

Exp. Day 4 – Gerlache Strait to Wilhelmina Bay
Orne Harbour, Ant. Continent – 64°37’S, 62°32’W
Wilhelmina Bay – 64°38’S, 62°00’W
Exp Day 5 - Bransfield Strait to McFarlane Strait

Whalers Bay, Deception Is. – 62°59’S, 60°34’W
Half Moon Island – 62°36’S, 59°55’W

Dag 1 was gelijk raak, we konden gelijk overnachten op Antartica.
Geen tent, gewoon een gat in de sneeuw “hakken” in de vorm van een graf.
Raar maar gaaf. Je kreeg een slaapzak met een matje, een grote zak die daar omheen ging en ook gelijk je huisje was.
Op het eerste gezicht lijkt dat fris. In tegendeel op het moment dat ik er in lag, met alleen een onderbroek en shirt, had ik het warm.
Ik hield wel mijn muts op want het gaas, dat als raampje diende, liet nogal wat koude wind binnen.
Mijn “graf”was niet diep genoeg om de wind tegen te houden.
Maar dat was snel opgelost, foetus houding en slapen maar.
Ik ben nu eenmaal een kampeer liefhebber. Dat heb ik van huis uit meegekregen en dus ook nu had ik het heel erg naar mijn zin.
Met een big smile lag ik naar de wind te luisteren.
Overigens het wordt vrijwel niet donker op Antarctica, een rare gewaarwording.
Des te gaver als je dan om ongeveer twaalf uur snachts de zon nog ziet onder gaan.
Die scheen vol op de bergen “de zeven zusters” die half verborgen onder de wolken een goudgele kleur afgaf.
Zo gaaf!
Vier uur later werd ik wakker, en ik moest nodig plassen.
Maar daar lig je, lekker warm, een ijsbobbel onder je rug. Ik had de vloer niet goed egaal gemaakt. Maar ik moest er toch uit om te plassen.
Na enig gefrummel wist ik eruit te komen, kleren snel aan en naar het toilet.
Nee, niet zomaar ergens op het ijs. Ze hadden een tijdelijk toilet gemaakt achter een schermpje.
De reden daarvan is dat met onder bepaalde regels deze trip maken die zijn opgemaakt door IAATO, een organisatie die begaan is met al het leven op Antarctica.
Afval en andere zaken mogen niet achterblijven op dit continent, en ook plassen of meer gebeurd netjes in een emmer.

Afijn, als je daar om 4 uur s'nachts, volop licht, langs de kuilen met gele zakken loopt, dan moet je even stil blijven staan. Vriessneeuw en een totale stilte, alleen maar de breeze van de zachte Antarctica wind.
Ik kan het niet uitleggen, maar dan gaat er wel wat door je heen.
Weer zo'n moment die je nooit meer vergeet. (wanneer eindigt het??)
Ja, ik ben op Antarctica, mijn zesde continent!

Hoe zagen die andere dagen eruit?

Ongeveer hetzelfde, althans de indeling.
De verrassingen die we elke keer weer kregen met wat Antarctica ons liet zien werden elke keer weer groter.
Het Cruisen met de zodiak boten, het hiken door de bergen, het sleetje rijden van deze bergen af en daarnaast het aantal pinguïns die we te zien kregen.
Overigens het sleetje rijden was zonder slee, gewoon op je rug naar beneden glijden.
En in ons geval, ik op mijn rug met Tom achterstevoren boven op mij.
Standje 69....dus.... yep dat gaat hard en onze medereizigers hebben weer gelachen.
Een van onze dagelijks hoogte punten!

Oeh, en niet te vergeten op Deception Island de Kerstduik!
Dit water is een paar graden warmer omdat er een actieve vulkaan onder ligt. Dus geen 4 a 5 graden maar 8 a 9 graden.
Een perfecte temperatuur om een kerstduik in te nemen!
AAARGGGGGGHHHHHH.... ik moest er zo nodig twee keer in omdat ik vies was van het zand. vies van het zand?
Terwijl wij terug renden na de eerste duik, merkte Tom op dat het zand erg warm was, die rende dus terug en ging erin liggen, tja ik als een schaap erachter aan. Wauw wat lekker, zelfs bijna heet. Even snel op mijn rug en.... ja hoor Tom was me aan het begraven onder vulkanisch zand, maar dat was niet erg het was gewoon lekker warm. Hoewel? ik stond op en was zwart van die rommel, tja afdrogen was voor mij nog geen optie, dan nog maar een keer het water in om me om te spoelen. Oeps, iets te lang met mijn kop onder water. Koppijn! en niet zo'n beetje ook, ik moest mezelf even hervinden.
Maar ik ben er wel twee keer in geweest!

Misschien als jullie dit lezen lijkt het net of ik hier en daar iets vergeet te schrijven. Want twee verhalen op tien dagen, dat klopt niet helemaal.
Het feit is, je kan deze reis niet tot in de details omschrijven, althans dat is mijn mening.
Ik ben begonnen met het lezen van de lonely planet, zo nu en dan heb ik gegoogeld op cruises die naar dit Continent gingen. Dan weer foto's zitten bekijken op google.
Uiteindelijk ben ik daar mee gestopt, alles wat je vooruit al weet beïnvloed je mening, je gemoedsrust, je drang naar ontdekken.
Nogmaals dat is mijn mening.

Nu, ik zit hier in Montevideo Uruguay in het Hostel Unplugged dit verslag te tikken. Ik heb eergisteren een emotioneel verslag geschreven, wat me goed heeft gedaan en veel positieve reacties heeft opgeleverd. Daarvoor dank!

We zijn net tickets wezen halen voor de bus reis van morgen naar het noorden van Uruguay.
Ik stond daar in de hal, de eerste mooie bushal in maanden, te kijken naar een aantal tv schermen. En ineens dringt het tot me door, beelden van ijsschotsen.... Antarctica!
Dit keer niet het gevoel van “wauw, daar gaan we heen! “ nee, ditmaal “Yeah baby, BEEN THERE, DONE THAT!” and it was FREAKING AWESOME!

En nog kan ik blijven schrijven om jullie uit te leggen hoe gaaf, awesome, mooi, briljant enzovoort....deze trip was.
Het heeft geen zin, je moet er zijn geweest voor de beleving, het gevoel.....en... de glimlach!

Snappen jullie me?

Ushuaia, the end of the world, “Fin del Mundo”.

….......AND BEYOND.........
We have done it!